فقط خدا

خدايا ! ببخش مرا ...

كه يك عمر عاشقانه هايم را خرج اين و آن كردم .

و به تو فقط يك مشت

خميازه ، كسلي و بي حوصلگي تحويل دادم .

گفتم: خدايا؛ در زندگانيم دقايقي بود که هوس مي کردم سر سنگينم را که پر از دغدغة ديروز بود و هراس فردا، بر شانه هاي صبورت بگذارم، آرام برايت بگويم و بگريم، در آن لحظات شانه هاي تو کجا بود؟

گفت:عزيزترينم، تو نه تنها در آن لحظات دلتنگي، بلکه در تمام لحظاتي كه بر من تکيه کرده بودي، من آني خود را از تو دريغ نکرده ام …

گفتم: پس چرا راضي شدي من براي آن همه دلتنگي، اينگونه زار بگريم؟

گفت: عزيز من، اشک تنها قطره اي است که قبل از آنکه فرود آيد عروج مي کند، اشکهايت به من رسيد و من يکي يکي بر زنگارهاي روحت ريختم تا باز هم از جنس نور باشي و از حوالي آسمان ...

گفتم: آخر آن چه سنگ بزرگي بود که بر سر راهم گذاشتي؟

گفت: بارها صدايت کردم، آرام گفتم از اين راه نرو که به جايي نمي رسي، تو هرگز گوش نکردي و آن سنگ بزرگ، فرياد بلند من بود که از اين راه نرو که به ناکجا آباد هم نخواهي رسيد.

گفتم: پس چرا آن همه درد در دلم انباشتي؟

گفت: روزيت دادم تا صدايم کني، چيزي نگفتي، پناهت دادم تا صدايم کني، چيزي نگفتي، مي خواستم برايم بگويي و حرف بزني، آخر تو بنده ي من بودي چاره اي نبود جز نزول درد که تنها اينگونه شد تو صدايم کردي ...

گفتم: پس چرا همان بار اول که صدايت کردم درد را از دلم نراندي؟

گفت: اول بار که گفتي خدا، آن چنان به شوق آمدم که حيفم آمد بار دگر خدا گفتن تو را نشنوم، تو باز گفتي خدا و من مشتاق تر براي شنيدن خدايي ديگر، من مي دانستم تو بعد از علاج درد بر خدا گفتن اصرار نمي کني وگرنه همان بار اول شفايت مي دادم ...

گفتم: خداي مهربانم، دوست دارمت …

گفت: عزيز تر از هر چه هست، من دوست تر دارمت ...

خـــداي من؛

دست هاي تـــو که مالِ من باشند

کسي مرا دستِ کم نخواهد گرفت ...

... خدايا طاعتت را بر ما الهام کن و از نافرمانيت ما را دور کن و آسان کن بر ما راه رسيدن به آنچه موجب خوشنودى تو است .

خدايا ما را در کشتى هاى نجاتت جاى ده و از لذت مناجاتت بهره مند ساز و شيرينى دوستى و مقام قربت را به ما بچشان و جهد و کوشش ما را در راه طاعت خودت قرار ده و نيتهاى ما را در مورد کارهايى که برايت انجام دهيم خالص گردان، زيرا ما با تو و از آن توئيم و وسيله اى به درگاهت نداريم جز خودت .

خدايا ما را از برگزيدگان نيکوکارت قرار ده، آنان که به کارهاى نيک پيشى جسته و به سوى خيرات شتابان بوده و براى باقيات صالحات کار مى کنند و به رسيدن به درجات عالى و بلند کوشايند، براستى که تو بر هر چيز توانايى و به اجابت خواسته ام سزاوار، به رحمتت اى مهربانترين مهربانان .

گزيده اي از مناجان خمس عشر امام سجاد عليه السلام

خدايا ...!

گاهـي تو را بزرگ مي بينم و گاهـي کوچک،

اين تو نيستي که بزرگ مي شوي و کوچک

اين منم که گاهي نزديک مي شوم و گاه دور ...!

خدايا؛

تو آن مشترك مورد نظري

كه هميشه در دسترسي

خدايا؛

ببخش مرا؛

براي گناهاني که لذتش رفته؛

اما مسئوليتش مانده ...

منم زيبا که زيبا بنده ام را دوست مي دارم
تو بگشا گوش دل پروردگارت با تو مي گويد

ترا در بيکران دنياي تنهايان
رهايت من نخواهم کرد

رها کن غير من را آشتي کن با خداي خود

تو غير از من چه ميجويي؟
تو با هر کس به غير از من چه ميگويي؟

تو راه بندگي طي کن عزيز من، خدايي خوب مي دانم
تو دعوت کن مرا با خود به اشکي، يا خدايي ميهمانم کن
که من چشمان اشک آلوده ات را دوست مي دارم

طلب کن خالق خود را، بجو ما را تو خواهي يافت
که عاشق ميشوي بر ما و عاشق ميشوم بر تو که
وصل عاشق و معشوق هم، آهسته ميگويم، خدايي عالمي دارد

تويي زيباتر از خورشيد زيبايم، تويي والاترين مهمان دنيايم
که دنيا بي تو چيزي چون تو را کم داشت
وقتي تو را من آفريدم بر خودم احسنت ميگفتم

مگر آيا کسي هم با خدايش قهر ميگردد؟

هزاران توبه ات را گرچه بشکستي؛ ببينم من تورا از درگهم راندم؟
که ميترساندت از من؟ رها کن آن خداي دور؟!
آن نامهربان معبود. آن مخلوق خود را

اين منم پروردگار مهربانت.خالقت. اينک صدايم کن مرا با قطره ي اشکي
به پيش آور دو دست خالي خود را، با زبان بسته ات کاري ندارم
ليک غوغاي دل بشکسته ات را من شنيدم

غريب اين زمين خاکي ام، آيا عزيزم حاجتي داري؟

بگو جز من کس ديگر نميفهمد. به نجوايي صدايم کن.
بدان آغوش من باز است

قسم بر عصر روشن، تکيه کن بر من
قسم بر روز، هنگامي که عالم را بگيرد نور
قسم بر اختران روشن اما دور، رهايت من نخواهم کرد

براي درک آغوشم، شروع کن، يک قدم با تو
تمام گامهاي مانده اش با من

خداوندا؛

راهي نمي بينم، آينده پنهان است

اما مهم نيست

همين کافيست که

تو راه را مي بيني و من تو را

خدايا با دلي مطمئن به تو رو آورده ام و از تو رو بر نتابم

از سر شور و شوق، آهنگ تو کرده ام

و با دلي مطمئن، به تو اميد بسته ام

تمنـاي من از تو هـر چنـد زيـاده باشد

در بـرابـر غنـاي تـو ناچيـز و اندک است

که دست عطايت از هر دستي گشـاده تر و برتر است

خدايا کمک کن اوضاعمان رو به راه شود

رو به راه مستقيم ...

مرا همتي عطا فرما تا گنـاه نكنم

 و ثـروتـي عطا فرما تا محتاج نباشم

مرا بينشي عطا فرما تا تو را بشناسم

و دانشی عطا فـرمـا تا خود را بشنـاسـم

مرا عقل سلیمی عطا فرمـا تـا از خود نگويم

مـــرا صحتـي عطا فـــرمـــا تــا بـا مردم بسازم

و طبـعـي عطا فـرمـا كه تا با دشمنان مدارا کنم

مـــرا صبـري عطا فرمـا تـا سختي ها را تحمل كنم

و نيرو و توانی عطا فرما تا در نبرد زندگي فائق شوم

مرا سعادتي عطا فـرما تا خــدمتگـذار ديـگـران بـــاشم

و مــرا عشقـي عطا فـرمـا تـا تـو و همه را دوست بــدارم

الهی با خـاطری خسته از اغیار و به فضل تو امیدوار

دست از غیـــر تو شسته و در انتظار رحمتت نشسته ام

بدهی کریمی، ندهی حکیمی، نخوانی شــاکرم، برانی صابرم

الهی احوالم چنانست که میدانی و اعمالم چنینست که می بینی

الهی

مشتی خـاک را چه شایـد و از او چه برآید و با او چه باید ...؟

دستم بگیر

یـا ارحـم الـراحمین

الهى در شگفتم؛

از آنکه کـوه را مى‏شکافد، تا به معدن جواهر دست‏ يابد ،

ولي خويش را نمي کاود تا به مخزن حقائق برسد .

خداوندا مرا ببخش، که مسلمــان نبودم و خــودم  را مسلمـان معرفـي کردم

خداوندا مرا ببخش، که با عملکردم نه تنها بي ديني را به تو رهنمون نشدم

بلکه چنان بـد عمل کــردم کـه چندين ضعيف الايمــان را نيـز از تـو فراري دادم

خداوندا مـرا  ببخش، کـه آخـرت و رضـايت تـو را بـه دنيــا و تعلقـاتش فـروختم

خداوندا مرا ببخش، که هميشه ازت طلبکارم ... چـــرا ؟!

نميدونم شـايـد " چـون بهم لطف کـردي و منو آفريدي، مديون من شـدي ! "

 خداوندا مرا ببخش ...

خدايا؛ حکمت قدم هايي را که برايم بر مي داري بر من آشکار کن،

تا درهايي را که به سويم مي گشايي، ندانسته نبندم،

و درهايي که به رويم مي بندي، به اصرار نگشايم.

این حدیث قدسی، مـژده زیبـایی است برای آنـان كه حقیقتِ نمـاز و عبادت را در طلب، معــرفت، دوستــی، عشق و شهــادت یـافته انــد:

«من طلبني،وجدني و من وجدني،عرفني و من عرفني،احبّني و من احبّني،عشقني و من عشقني،عشقته و من عشقته،قتلته و من قتلته،فعلي ديته و من علي ديته،فانا ديته»

آن كس كه مرا طلب كند، مي‌يابد،

آن كس كـه مــرا يافت، مـي‌شنـاسـد،

آن كس كه مـــرا شنــاخت، دوستم مـي‌دارد،

آن كس كه مرا دوست داشت، به من عشق مي‌ورزد،

آن كس كه به من عشق ورزيد، من نيز به او عشق مي‌ورزم،

آن كس كه به او عشق ورزيدم، مي‌كشم،

آن كس را كه من بكشم، خون بهايش بر من واجب است،

آن كس كه خون بهايش بر من واجب است، من خون بهايش هستم.
 
 

یک جمله زیبا از طرف خدا:

“قبل از خواب دیگــــــــــران را ببخش

و من قبل از اینکه بیدار شوید، شما را بخشیده ام”

 
نان پاره ز من بستان جان پاره نخواهد شد

آواره عشق ما آواره نخواهد شد

آن را که منم خرقه عریان نشود هرگز

وان را که منم چاره بیچاره نخواهد شد

آن را که منم منصب معزول کجا گردد

آن خاره که شد گوهر او خاره نخواهد شد

آن قبله مشتاقان ویران نشود هرگز

وان مصحف خاموشان سی پاره نخواهد شد

"جلال الدین محمد بلخی"

خدايا بفهمانم که بي تو چه مي شوم،      اما نشانم نده

مهربانا هم بفهمانم و هم نشانم بـده،      که با تو چه خواهم شد

بزرگا؛

مگر مي توان شيريني عشق تو را چشيد و از تو روي گردان شد؟

مگر مي توان لذت همجواري با تو را درک کرد و ميل جاي ديگر داشت؟

لطيفا؛

آيا شود که من نيز دوست تو باشم و به عشق و محبت تو پاک گردم؟

شود که شوق ديدارت بال پروازم را بگشايد و به فراز و نشیب راه دگر نينديشم؟

جميلا؛

توان روي تو ديدن و نعمتي ديگر خواستن؟

توان رضايت تو را داشتن و چشم به ديگري دوختن؟

از تـو مي خـواهم کـه مـرا براي ديدن رويت انتخـاب کني،

اين تن را براي عبادتت، لايق

اين قلب را براي شيداييت، عاشق

اين چشم را براي ديدنت، شايق (مشتاق)

و اين جــان را بـه مقـام قـربت، واصل گــردان

«مناجات المحبين امام سجاد علیه السلام»

 
خــــــــداونـدا؛

سرنوشت مرا خير بنويس

تقديري مبارک

تا هر چه را که تو دير مي خواهي زود نخواهم

و هر چه را که تـو زود مي خواهي دير نخواهم

شکسته قلبي بي کينه دارم و رويي سياه در مقابل تو

کوله بارم سنگين، اما از گنـــاه

و دستانم خـــالي ...

شرمنده ام

توشه ام همين هاست که گويي هيچ نيست

چشمــاني نمنــاک و ملتهب ...

اينست تمام دار و ندارم

پذيرا باش 

 گُناهم بزرگ است،

اما نه به اندازه بزرگي تو

نابخشودني است، اما نه از نظرِ تو که خالق منی

مهربان خدای من؛ رهايم مکن که بي تو هيچ و پوچم

خدايا دستم به آسمانت نمي رسد،

اما تو که دستت بـه زمين مي رسد

بلندم کن

خدای مهربانم؛

آيـا آنکس که خـالصانه و نـالان بـه پیشگاهت بگـرید، مـي بخشـايــي؟

اگر چنین است؛تا سيل ديدگان شرمسارم را به درگاهت عـرضه کنم.

آيا اگر کسي تو را بيش از پيش بخواند بر او در رحمت مي گشايي؟

اگـر چنين است؛تـا هـــر چــه بيش تـر از پيش در دعـــا بکـوشم.

خدای مهربانم؛

حال که دل به تو سپرده ام، ناکــامم نگذار.

می دانم که تو خود از من مشتاق تری

و دست رد به سینه ام نمی زنی

ای مهربان ترین مهربانان

تمام عمر خطا کردم و عـطا کردی

چها ز بنده خود دیدی و چها کردی

هزار مرتبه دیدی که توبه بشکستم

دوباره بـر روی من باب توبه وا کـردی

من از تـو جـانب دوزخ فــرار مـی کـردم

تو لحظه لحظه مرا نزد خود صدا کردی

به جای آنکه من از تو رضا کنم خود را

تو لطف کردی و از خود مرا رضا کردی

تو ناله ی من دلخسته را اثر دادی

تـو حــاجت من آلـوده را روا کـردی

از اینکه اینهمه دل بر تو بسته ام دانم

کـه بـاز در دل هـر جـاییم تو جـا کردی

سرشک دیده و قلب شکسته ام گویند

ز من گـذشتی و از آتـشـم رهــا کـردی

"جناب میثم"

خداوندا ...

تو ميداني که من دلواپس فرداي خود هستم

مبادا گم کــنم راه قشنگ آرزوهــــا را

مبادا گم کنم اهداف زيبــا را

مبادا جا بمانم  از قطار موهبت هايت

خــداونـدا مـرا مگـذار تنهــا، لحـظه اي حـتـي

خداوندا ...

الهی مگوی که چه آورده اید، که            درویشانیم

و مپرس کـه چـه کــرده ایـد، کــه            رسـوایانیم

"خواجه عبدالله انصاری"

بنده ی من؛

ميدانم که گاهی دلت تنگ مي شود همان دلي که جاي من در آن است، آنقدر تنگ ميشود که حتي يادت مي رود من آنجايم.

نگران هيچ چيز نباش، تو مرا داري، هنوز من هستم، هنوز خدايت همان خداست!

اما من نمي خواهم تو همان باشي! تو بايد در هر زمان بهترين باشي.

من همیشه در کنارت هستم، هر وقت گريه مي کني دستان مهربانم چشمانت را مي نوازد.

هرگاه بغضت نگذاشت صدايت را بشنوم، صداي خرد شدن ديوار بين خودم و تو را شنيده ام!

درست است مرا فراموش کرده اي، اما من حتي سر انگشتانت را از ياد نبرده ام!

دلم نمي خواهد غمت را ببينم، مي خواهم همیشه شاد باشی . من شادیت را می خواهم و تو هم مي تواني خشنودي مرا بخواهی.

من گفتم: "وجعلنا نومکم سباتا" (ما خواب را مايه آرامش شما قرار داديم) و من هر شب که مي خوابي روحت را نگاه مي دارم تا تازه شود.

نگران نباش! دستان مهربانم قلبت را مي فشارد . شبها که خوابت نمي برد فکر مي کني تنهايي؟ اما نه، من هم دل به دلت بيدارم!

فقط کافيست خوب گوش بسپاري و بشنوي ندايي که تو را فرا ميخواند به خوب زيستن!

                      از طرف:

                                         پروردگارت

                                                            با عشق!

خدايا تو آنچناني که من مي خواهم

مرا نيز چـنان کن که تو مي خواهي

پـروردگـارا؛ مــــرا بـبـخـش

آنقدر که حسرت نداشته هايم را خورده ام

شاکر داشته هايم نبوده ام

خدايا من همانم،

که در خلوت از تو شرم نکردم

و در آشکارا هم رعايت تـو را نـکـردم

منم صـاحب مصيبت ها و ماجراهاي بزرگ

من همانم که به سرور خود جسارت کرده است

من همانم که جـبار آســـمان را نافرماني کرده است

من همانم که زمينه معصيت خــداوند جليل را فراهم کردم

من همانم که تو مهلتم دادي و به خود نيامدم

تو همواره با صبوري ات مهلتم دادي

و با پرده اغماضت گناهـانم را پوشانـدي

و از عقوبـت گناهــــــانم اجتـنـاب مي ورزي

انـگار تو شــــرمسار منی ...

«قسمتي از دعاي ابو حمزه ثمالي»

خداوندا؛

کدام درگه جز درگاهت، شب و روز باز است؟!

کدام مامن جز آغوشت، گشوده بر اهل نياز است؟!

بنواز مــرا؛

بنواز که نيازمند مغفرتم . ببخشاي که مستحق رحمتم .

اگر نيامرزي، کجا روم و اگر نپذيري، دست نياز به کجا برم؟!

خدایا من در کلبه حقیرانه خود چیزی دارم

که تو در عرش کبریایی خود نداری

من چـون تویی دارم و تو چـون خود نداری

«امام سجاد علیه السلام»

"محمد"

خـــدايا چـگونه تو را بخـــوانم در حـــالي که من، من هستم.

(با اين همه گناه و معصيت)

و چگونه از رحمت تو نااميد شوم در حالي که تو، تو هستي.

(با آن همه لطف و رحـمـت)

«ازمناجاتهاي امام سجاد علیه السلام»

گفتم: خدايا؛ ای مهربان، می خواهم  همنشينم باشی.

گفت: من مونس کسـاني هسـتم که مرا ياد کنند.

گفتم: وای که چه آسان به دست مي آيي!

گفت: پس سـاده از دسـتم مده.

گـمـشــده اي بــودم در زمــيـن

آمده بـودم بخـوانمت ، شـيطان دهـانم را گـرفت

آمده بودم نگـاهت کنم ، دنيـا در مقابـلم ايـسـتاد

اکنون که تو را يافتم رهایم نکن

خدایا عاشـــقان را با غم عشق آشنا کن
ز غم های دگر غیر از غم عشقت رها کن

خداوندا ...

      تو خيلي بزرگی

             و من خيلي کوچـک

                    ولي جالب اينجاســـت

                           تـــو به ايـــن بزرگـــــــــــــي

                                  من کوچک را فراموش نميکني ؛

                                          ولـــــي من به اين کوچـــــکي

                                                 تو را فرامـــــــــــــوش کرده ام