فقط خدا

خداوند فرمود: او را به جهنم ببريد

برگشت و نگاهي به خدا کرد

خداوند فرمود: صبر کنيد، او را به بهشت ببريد

فرشتگان سؤال کردند چرا؟!

جواب آمد:

چون او هنوز به من lميدوار است

یا سیدی به بنده ی رسوا امان بده

بر این گدای بی کس و تنها امان بده

می ترسم از حساب و کتاب تو یا مجیر

کن با اسیر خویش مدارا ... امان بده

من خورده ام زمین، تو دیگر مرا نزن

این بنده ی فراری خود را امان بده

کار مرا درست کن ای یُجبر المحیف

پیش از حساب محشر کبری امان بده

آن روز که پدر ز پسر میکند فرار

دست مرا بگیر، خدایا امان بده

پیش تو آبرو که نمانده برای من

امشب بیا به خاطر زهرا امان بده

حب علی میان دلم موج میزند

طوفانی است تا دل دریا امان بده

این سینه نیز مثل نجف جای حیدر است

دیگر بیا به حرمت مولا امان بده

تضمین فاطمه ست به هر زائر حسین

گوید به احترام من او را امان بده

بر کربلا قبله ی شش گوشه اش قسم

ما را میان عرش معلا امان بده

وقتي بنده از خـدا بترسـد،

خـداونـد همه چيـز را از او بتـرسـانـد

و اگر از خدا نترسد خداوند او را از همه چيز بترساند.

حضرت محمد صلی الله علیه و آله

خـــدا آن حس زيبـاييست کـه در تـاريکـي صحــرا

زماني که هراس مـرگ مي دزدد سکوتت را

يکي همچون نسيم دشت مي گويد

کنـارت هستم اي تنهـا . . .

خدايا کمک کن اوضاعمان رو به راه شود

رو به راه مستقيم ...

امام علی علیه السلام

(بحارالأنوار، ج 71، ص 366، ح 12)

بيائيد اين همه خود را تحقير نکنيم،

خداوند پس از آفرينش ما به خود تبريک گفت

تبـــــــارک الله احسن الخــــــالقين

واقعـــا اگــر بـه عنـوان خليفـه خــداونـد بـر روي زمين جـايـگاه اصلــي خــودمـون رو مي دونستيم هيچوقت فکـر گنـاه رو هـم نمي کـرديـم . بـه همين دليله که پيـامبـر صلـی الله علیـه و آلـه فـرمـودنـد "من عـرف نفسـه فقـد عـرف ربـه" ؛ هـر کس خـود را بشنـاسـد خـداي خـود را شنـاختـه است .

اعوذ بالله من نفسي

مرا همتي عطا فرما تا گنـاه نكنم

 و ثـروتـي عطا فرما تا محتاج نباشم

مرا بينشي عطا فرما تا تو را بشناسم

و دانشی عطا فـرمـا تا خود را بشنـاسـم

مرا عقل سلیمی عطا فرمـا تـا از خود نگويم

مـــرا صحتـي عطا فـــرمـــا تــا بـا مردم بسازم

و طبـعـي عطا فـرمـا كه تا با دشمنان مدارا کنم

مـــرا صبـري عطا فرمـا تـا سختي ها را تحمل كنم

و نيرو و توانی عطا فرما تا در نبرد زندگي فائق شوم

مرا سعادتي عطا فـرما تا خــدمتگـذار ديـگـران بـــاشم

و مــرا عشقـي عطا فـرمـا تـا تـو و همه را دوست بــدارم

اگر پيام خدا را خوب دريافت نکرديد،

به “فرستنده ها” دست نزنيد، “گيرنده ها” را تنظيم کنيد .

الهی با خـاطری خسته از اغیار و به فضل تو امیدوار

دست از غیـــر تو شسته و در انتظار رحمتت نشسته ام

بدهی کریمی، ندهی حکیمی، نخوانی شــاکرم، برانی صابرم

الهی احوالم چنانست که میدانی و اعمالم چنینست که می بینی

الهی

مشتی خـاک را چه شایـد و از او چه برآید و با او چه باید ...؟

دستم بگیر

یـا ارحـم الـراحمین

بظلمت ز نور خدا مى گريزى
تو لب تشنه ز آب بقا مى گريزى

ز مادر بود مهربانتر خدايت
تو جاهل بقهر از خدا مى گريزى

خدا خواندت تا عطايت نمايد
تو اى بينوا از عطا مى گريزى؟

ففروا الى الله فرموده يزدان
چرا سوى نفس و هوا مى گريزى؟

بهر جا روى، سايه لطف او هم
ز دنبالت آيد کجا مى گريزى؟

اگر مى گريزى ز بيگانه بگريز
چرا ديگر از آشنا مى گريزى؟

سراپا دردى و محتاج درمان
چرا از طبيب و دوا مى گريزى؟

بيا اى گنهکار آلوده دامن
ز درياى رحمت چرا مى گريزى؟

شفاى تو در بارگاه حسين است
کجا آخر از اين سرا مى گريزى؟

دهد مژده ات کعبه خار مغيلان
حسانا چرا از بلا مى گريزى

الهى در شگفتم؛

از آنکه کـوه را مى‏شکافد، تا به معدن جواهر دست‏ يابد ،

ولي خويش را نمي کاود تا به مخزن حقائق برسد .

خداوندا مرا ببخش، که مسلمــان نبودم و خــودم  را مسلمـان معرفـي کردم

خداوندا مرا ببخش، که با عملکردم نه تنها بي ديني را به تو رهنمون نشدم

بلکه چنان بـد عمل کــردم کـه چندين ضعيف الايمــان را نيـز از تـو فراري دادم

خداوندا مـرا  ببخش، کـه آخـرت و رضـايت تـو را بـه دنيــا و تعلقـاتش فـروختم

خداوندا مرا ببخش، که هميشه ازت طلبکارم ... چـــرا ؟!

نميدونم شـايـد " چـون بهم لطف کـردي و منو آفريدي، مديون من شـدي ! "

 خداوندا مرا ببخش ...

خدايا؛ حکمت قدم هايي را که برايم بر مي داري بر من آشکار کن،

تا درهايي را که به سويم مي گشايي، ندانسته نبندم،

و درهايي که به رويم مي بندي، به اصرار نگشايم.

دانشجويي به استادش گفت: استاد اگر شما خدا را به من نشان بدهيد عبادتش مي کنم و تا وقتي خدا را نبينم او را عبادت نمي کنم.

استاد به انتهاي کلاس رفت و به آن دانشجو گفت: آيا مرا مي بيني؟

دانشجو پاسخ داد: نه استاد! وقتي پشت من به شما باشد مسلما شما را نمي بينم.

استاد کنار او رفت و نگاهي به او کرد و گفت:

تا وقتي به خدا پشت کرده باشي او را نخواهي ديد!

اگر از خدا بپرسيد کيستي؟ در جواب «ما» را معرفي خواهد کرد!

ما بهترين معرف خداييم

آيــا اگـر از مـا بپـرسنـد کيستـي؟ خــدا را معـرفـي خـواهيم کـرد؟

خداوند از تو نخواهد پرسيد که چه لباس هايي در کمد داشتي،

بلکه از تو خـواهد پـرسيد بـه چند نفـر لبـاس پوشـاندي؟

خداوند از تو نخواهد پرسيد خانه ات چند متر بود،

بـلکـه از تـو خـواهـد پـرسيد بـه چند نفـر در خــانه ات خـــوش آمـد گفتـــي؟

خداونـد از تـو نخـواهـد پـرسيـد در چـه منطقـه اي زنـدگـي مي کـــردي،

بلکــه از تـو خـواهـد پـرسيـد چگـونه بـا همســايگانت رفتـار کردي؟

خــداونـد از تـو نخـــواهـد پـرسيـد ميـزان درآمـد تو چقـدر بـود،

بلکه از تو خواهد پرسيد آيا فقيري را دستگيري نمودي؟

خداوند از تو نخواهد پرسيد

چـرا اين قـدر طـول کشيـد تـا بـه جست و جوي رستگـاري بپـردازي،

بـلکه بـا مهـربـاني

تو را به جاي دروازه هاي جهنم، به عمارت بهشتي خود خواهد برد

خود را ارزان نفروشيم،

در فروشگاه بزرگ هستي روي قلب انسان نوشته اند:

قيمت = خدا

      "امام هادی علیه السلام"

این حدیث قدسی، مـژده زیبـایی است برای آنـان كه حقیقتِ نمـاز و عبادت را در طلب، معــرفت، دوستــی، عشق و شهــادت یـافته انــد:

«من طلبني،وجدني و من وجدني،عرفني و من عرفني،احبّني و من احبّني،عشقني و من عشقني،عشقته و من عشقته،قتلته و من قتلته،فعلي ديته و من علي ديته،فانا ديته»

آن كس كه مرا طلب كند، مي‌يابد،

آن كس كـه مــرا يافت، مـي‌شنـاسـد،

آن كس كه مـــرا شنــاخت، دوستم مـي‌دارد،

آن كس كه مرا دوست داشت، به من عشق مي‌ورزد،

آن كس كه به من عشق ورزيد، من نيز به او عشق مي‌ورزم،

آن كس كه به او عشق ورزيدم، مي‌كشم،

آن كس را كه من بكشم، خون بهايش بر من واجب است،

آن كس كه خون بهايش بر من واجب است، من خون بهايش هستم.
 
 

 مهم نيست قفل ها دست کيست،

مهم اين است

که کليدها دست خداست

یک جمله زیبا از طرف خدا:

“قبل از خواب دیگــــــــــران را ببخش

و من قبل از اینکه بیدار شوید، شما را بخشیده ام”

 
نان پاره ز من بستان جان پاره نخواهد شد

آواره عشق ما آواره نخواهد شد

آن را که منم خرقه عریان نشود هرگز

وان را که منم چاره بیچاره نخواهد شد

آن را که منم منصب معزول کجا گردد

آن خاره که شد گوهر او خاره نخواهد شد

آن قبله مشتاقان ویران نشود هرگز

وان مصحف خاموشان سی پاره نخواهد شد

"جلال الدین محمد بلخی"

خدايا بفهمانم که بي تو چه مي شوم،      اما نشانم نده

مهربانا هم بفهمانم و هم نشانم بـده،      که با تو چه خواهم شد

کسی که با خدا قهر است،

هـرگـز بـا خودش آشتـی نمی کنـد

بزرگا؛

مگر مي توان شيريني عشق تو را چشيد و از تو روي گردان شد؟

مگر مي توان لذت همجواري با تو را درک کرد و ميل جاي ديگر داشت؟

لطيفا؛

آيا شود که من نيز دوست تو باشم و به عشق و محبت تو پاک گردم؟

شود که شوق ديدارت بال پروازم را بگشايد و به فراز و نشیب راه دگر نينديشم؟

جميلا؛

توان روي تو ديدن و نعمتي ديگر خواستن؟

توان رضايت تو را داشتن و چشم به ديگري دوختن؟

از تـو مي خـواهم کـه مـرا براي ديدن رويت انتخـاب کني،

اين تن را براي عبادتت، لايق

اين قلب را براي شيداييت، عاشق

اين چشم را براي ديدنت، شايق (مشتاق)

و اين جــان را بـه مقـام قـربت، واصل گــردان

«مناجات المحبين امام سجاد علیه السلام»

از تمـام چيـزهايـي کـه داري خــدا رو جــدا کن!

چي داري؟                                        هيچ

حالا به همه نداشته هايت، خدا رو اضافه کن!

چی کم داري؟                               هيچ

کسی که در برابر خداوند زانو می زند؛

می تواند در برابر هر کسی ایستادگی کند ...

 
خــــــــداونـدا؛

سرنوشت مرا خير بنويس

تقديري مبارک

تا هر چه را که تو دير مي خواهي زود نخواهم

و هر چه را که تـو زود مي خواهي دير نخواهم

شکسته قلبي بي کينه دارم و رويي سياه در مقابل تو

کوله بارم سنگين، اما از گنـــاه

و دستانم خـــالي ...

شرمنده ام

توشه ام همين هاست که گويي هيچ نيست

چشمــاني نمنــاک و ملتهب ...

اينست تمام دار و ندارم

پذيرا باش 

 گُناهم بزرگ است،

اما نه به اندازه بزرگي تو

نابخشودني است، اما نه از نظرِ تو که خالق منی

مهربان خدای من؛ رهايم مکن که بي تو هيچ و پوچم

چنان از خدا بترس كه گويا او را مـي بينـي

و اگـــر تـو او را نمـي بيني او تو را مي بيند

«امام صادق علیه السلام»

لـحـظات شــادي          خدا رو ستايش کن

لـحظات سختـي        خدا رو جستجـو کن

لـحـظات آرامــش         خدا رو مناجــات کن

لحظات دردآور به        خدا اعتمــــــــاد کن

و در تمام لحظات         خدا رو شکــــــر کن

خداوند ما را براي خودش آفريده است

پس قلبمان آرام نمي گيرد

مگر وقتي که به او روي آوريم

سنت آگوستين
 

 اگر مهربان باشي تو را به داشتن انگيزه هاي پنهان متهم ميکنند

ولي مهــربان باش

اگـر شـريف و درستکــار بـاشـي فــريبت مـي دهند

ولي شـريف بـاش

نيکي هـاي امـروزت را فراموش مي کنند

ولي نيکوکار باش

بهترين هايت را به دنيــا ببخش حتي اگر کافي نباشد

و در نهايت مي بيني ... هر آنچه که هست

همواره ميان تو و خـداونـد است، نـه ميان تو و مـردم

ابو سعيد ابوالخير در مسجدي سخنراني داشت . مردم از تمام اطراف روستاها و شهرها آمده بودند، جاي نشستن نبود و بعضي ها در بيرون نشسته بودند.

سپس شاگرد ابو سعيد گفت: تو را به خدا از آنجا که هستيد يک قدم پيش بگزاريد.

همه يک قدم پيش گذاشتند، سپس نوبت به سخنراني ابو سعيد رسيد، او از سخنراني خود داري  کرد.

مردم که مدت يک ساعت در مسجد بودند و خسته شده  بودند شروع به اعتراض کردند.

ابو سعيد پس از مدتي گفت: هر آنچه که من ميخواستم بگويم شاگردم به شما گفت، شما يک قدم به جلو حرکت کنيد تا خدا ده قدم به شما نزديک شود...

خدايا دستم به آسمانت نمي رسد،

اما تو که دستت بـه زمين مي رسد

بلندم کن

برکت پروردگار مثل بارونه

اگر خيس نمي شیم،

باید جامون رو عوض کنیم

خدای مهربانم؛

آيـا آنکس که خـالصانه و نـالان بـه پیشگاهت بگـرید، مـي بخشـايــي؟

اگر چنین است؛تا سيل ديدگان شرمسارم را به درگاهت عـرضه کنم.

آيا اگر کسي تو را بيش از پيش بخواند بر او در رحمت مي گشايي؟

اگـر چنين است؛تـا هـــر چــه بيش تـر از پيش در دعـــا بکـوشم.

خدای مهربانم؛

حال که دل به تو سپرده ام، ناکــامم نگذار.

می دانم که تو خود از من مشتاق تری

و دست رد به سینه ام نمی زنی

ای مهربان ترین مهربانان

تمام عمر خطا کردم و عـطا کردی

چها ز بنده خود دیدی و چها کردی

هزار مرتبه دیدی که توبه بشکستم

دوباره بـر روی من باب توبه وا کـردی

من از تـو جـانب دوزخ فــرار مـی کـردم

تو لحظه لحظه مرا نزد خود صدا کردی

به جای آنکه من از تو رضا کنم خود را

تو لطف کردی و از خود مرا رضا کردی

تو ناله ی من دلخسته را اثر دادی

تـو حــاجت من آلـوده را روا کـردی

از اینکه اینهمه دل بر تو بسته ام دانم

کـه بـاز در دل هـر جـاییم تو جـا کردی

سرشک دیده و قلب شکسته ام گویند

ز من گـذشتی و از آتـشـم رهــا کـردی

"جناب میثم"

بياييد کمتر خطوط قلبمان را اشغال کنيم

شايد خـدا پشت خـط بـاشد