فقط خدا

 مهم نيست قفل ها دست کيست،

مهم اين است

که کليدها دست خداست

یک جمله زیبا از طرف خدا:

“قبل از خواب دیگــــــــــران را ببخش

و من قبل از اینکه بیدار شوید، شما را بخشیده ام”

 
نان پاره ز من بستان جان پاره نخواهد شد

آواره عشق ما آواره نخواهد شد

آن را که منم خرقه عریان نشود هرگز

وان را که منم چاره بیچاره نخواهد شد

آن را که منم منصب معزول کجا گردد

آن خاره که شد گوهر او خاره نخواهد شد

آن قبله مشتاقان ویران نشود هرگز

وان مصحف خاموشان سی پاره نخواهد شد

"جلال الدین محمد بلخی"

خدايا بفهمانم که بي تو چه مي شوم،      اما نشانم نده

مهربانا هم بفهمانم و هم نشانم بـده،      که با تو چه خواهم شد

کسی که با خدا قهر است،

هـرگـز بـا خودش آشتـی نمی کنـد

بزرگا؛

مگر مي توان شيريني عشق تو را چشيد و از تو روي گردان شد؟

مگر مي توان لذت همجواري با تو را درک کرد و ميل جاي ديگر داشت؟

لطيفا؛

آيا شود که من نيز دوست تو باشم و به عشق و محبت تو پاک گردم؟

شود که شوق ديدارت بال پروازم را بگشايد و به فراز و نشیب راه دگر نينديشم؟

جميلا؛

توان روي تو ديدن و نعمتي ديگر خواستن؟

توان رضايت تو را داشتن و چشم به ديگري دوختن؟

از تـو مي خـواهم کـه مـرا براي ديدن رويت انتخـاب کني،

اين تن را براي عبادتت، لايق

اين قلب را براي شيداييت، عاشق

اين چشم را براي ديدنت، شايق (مشتاق)

و اين جــان را بـه مقـام قـربت، واصل گــردان

«مناجات المحبين امام سجاد علیه السلام»

از تمـام چيـزهايـي کـه داري خــدا رو جــدا کن!

چي داري؟                                        هيچ

حالا به همه نداشته هايت، خدا رو اضافه کن!

چی کم داري؟                               هيچ

کسی که در برابر خداوند زانو می زند؛

می تواند در برابر هر کسی ایستادگی کند ...

 
خــــــــداونـدا؛

سرنوشت مرا خير بنويس

تقديري مبارک

تا هر چه را که تو دير مي خواهي زود نخواهم

و هر چه را که تـو زود مي خواهي دير نخواهم

شکسته قلبي بي کينه دارم و رويي سياه در مقابل تو

کوله بارم سنگين، اما از گنـــاه

و دستانم خـــالي ...

شرمنده ام

توشه ام همين هاست که گويي هيچ نيست

چشمــاني نمنــاک و ملتهب ...

اينست تمام دار و ندارم

پذيرا باش 

 گُناهم بزرگ است،

اما نه به اندازه بزرگي تو

نابخشودني است، اما نه از نظرِ تو که خالق منی

مهربان خدای من؛ رهايم مکن که بي تو هيچ و پوچم

چنان از خدا بترس كه گويا او را مـي بينـي

و اگـــر تـو او را نمـي بيني او تو را مي بيند

«امام صادق علیه السلام»

لـحـظات شــادي          خدا رو ستايش کن

لـحظات سختـي        خدا رو جستجـو کن

لـحـظات آرامــش         خدا رو مناجــات کن

لحظات دردآور به        خدا اعتمــــــــاد کن

و در تمام لحظات         خدا رو شکــــــر کن

خداوند ما را براي خودش آفريده است

پس قلبمان آرام نمي گيرد

مگر وقتي که به او روي آوريم

سنت آگوستين
 

 اگر مهربان باشي تو را به داشتن انگيزه هاي پنهان متهم ميکنند

ولي مهــربان باش

اگـر شـريف و درستکــار بـاشـي فــريبت مـي دهند

ولي شـريف بـاش

نيکي هـاي امـروزت را فراموش مي کنند

ولي نيکوکار باش

بهترين هايت را به دنيــا ببخش حتي اگر کافي نباشد

و در نهايت مي بيني ... هر آنچه که هست

همواره ميان تو و خـداونـد است، نـه ميان تو و مـردم

ابو سعيد ابوالخير در مسجدي سخنراني داشت . مردم از تمام اطراف روستاها و شهرها آمده بودند، جاي نشستن نبود و بعضي ها در بيرون نشسته بودند.

سپس شاگرد ابو سعيد گفت: تو را به خدا از آنجا که هستيد يک قدم پيش بگزاريد.

همه يک قدم پيش گذاشتند، سپس نوبت به سخنراني ابو سعيد رسيد، او از سخنراني خود داري  کرد.

مردم که مدت يک ساعت در مسجد بودند و خسته شده  بودند شروع به اعتراض کردند.

ابو سعيد پس از مدتي گفت: هر آنچه که من ميخواستم بگويم شاگردم به شما گفت، شما يک قدم به جلو حرکت کنيد تا خدا ده قدم به شما نزديک شود...

خدايا دستم به آسمانت نمي رسد،

اما تو که دستت بـه زمين مي رسد

بلندم کن

برکت پروردگار مثل بارونه

اگر خيس نمي شیم،

باید جامون رو عوض کنیم

خدای مهربانم؛

آيـا آنکس که خـالصانه و نـالان بـه پیشگاهت بگـرید، مـي بخشـايــي؟

اگر چنین است؛تا سيل ديدگان شرمسارم را به درگاهت عـرضه کنم.

آيا اگر کسي تو را بيش از پيش بخواند بر او در رحمت مي گشايي؟

اگـر چنين است؛تـا هـــر چــه بيش تـر از پيش در دعـــا بکـوشم.

خدای مهربانم؛

حال که دل به تو سپرده ام، ناکــامم نگذار.

می دانم که تو خود از من مشتاق تری

و دست رد به سینه ام نمی زنی

ای مهربان ترین مهربانان

تمام عمر خطا کردم و عـطا کردی

چها ز بنده خود دیدی و چها کردی

هزار مرتبه دیدی که توبه بشکستم

دوباره بـر روی من باب توبه وا کـردی

من از تـو جـانب دوزخ فــرار مـی کـردم

تو لحظه لحظه مرا نزد خود صدا کردی

به جای آنکه من از تو رضا کنم خود را

تو لطف کردی و از خود مرا رضا کردی

تو ناله ی من دلخسته را اثر دادی

تـو حــاجت من آلـوده را روا کـردی

از اینکه اینهمه دل بر تو بسته ام دانم

کـه بـاز در دل هـر جـاییم تو جـا کردی

سرشک دیده و قلب شکسته ام گویند

ز من گـذشتی و از آتـشـم رهــا کـردی

"جناب میثم"

بياييد کمتر خطوط قلبمان را اشغال کنيم

شايد خـدا پشت خـط بـاشد

خداوندا ...

تو ميداني که من دلواپس فرداي خود هستم

مبادا گم کــنم راه قشنگ آرزوهــــا را

مبادا گم کنم اهداف زيبــا را

مبادا جا بمانم  از قطار موهبت هايت

خــداونـدا مـرا مگـذار تنهــا، لحـظه اي حـتـي

خداوندا ...

هر گاه خداوند بنده ای را دوست بدارد

            او را گــرفتار مــي نمايد

                       و اگــــر بـردبـاري کــــرد

                                 وي را بـر مــي گــزيـنـد

                                           و اگر سپاسگذاري کرد

                                                     وي را گلچين مي نمايد

الهی مگوی که چه آورده اید، که            درویشانیم

و مپرس کـه چـه کــرده ایـد، کــه            رسـوایانیم

"خواجه عبدالله انصاری"

بنده ی من؛

ميدانم که گاهی دلت تنگ مي شود همان دلي که جاي من در آن است، آنقدر تنگ ميشود که حتي يادت مي رود من آنجايم.

نگران هيچ چيز نباش، تو مرا داري، هنوز من هستم، هنوز خدايت همان خداست!

اما من نمي خواهم تو همان باشي! تو بايد در هر زمان بهترين باشي.

من همیشه در کنارت هستم، هر وقت گريه مي کني دستان مهربانم چشمانت را مي نوازد.

هرگاه بغضت نگذاشت صدايت را بشنوم، صداي خرد شدن ديوار بين خودم و تو را شنيده ام!

درست است مرا فراموش کرده اي، اما من حتي سر انگشتانت را از ياد نبرده ام!

دلم نمي خواهد غمت را ببينم، مي خواهم همیشه شاد باشی . من شادیت را می خواهم و تو هم مي تواني خشنودي مرا بخواهی.

من گفتم: "وجعلنا نومکم سباتا" (ما خواب را مايه آرامش شما قرار داديم) و من هر شب که مي خوابي روحت را نگاه مي دارم تا تازه شود.

نگران نباش! دستان مهربانم قلبت را مي فشارد . شبها که خوابت نمي برد فکر مي کني تنهايي؟ اما نه، من هم دل به دلت بيدارم!

فقط کافيست خوب گوش بسپاري و بشنوي ندايي که تو را فرا ميخواند به خوب زيستن!

                      از طرف:

                                         پروردگارت

                                                            با عشق!

وقتي با خدا گل يا پوچ بازي مي کني

نترس! تو برنده اي

آخه خدا هميشه دو تا دستش براي تو پُره

آموخته ام كه وقتي نا اميد مي شوم 

خدا با تمام عظمتش عاشقانه انتظار ميكشد

تـا دوبـاره بـه رحمتش اميدوار شـوم

وقتي خدا از پشت، دست هايش را روي چشمانم گذاشت،

از لاي انگشتانش آنقدر محو ديدن دنيا شدم

که فراموش کردم منتظر است نامش را صدا کنم

خدايا تو آنچناني که من مي خواهم

مرا نيز چـنان کن که تو مي خواهي

جاده هاي زندگي را خدا هموار مي کند

کـار ما فقط برداشتن سنگ ريزه هاست

پس اينقدر آه و ناله چرا ؟!

قلب من خانه ي خداست

ممکن است گاهي گريه کنم ولي هيچگاه در تنهايي گريه نميکنم

خداوند اينجاست اشکهاي مرا پاک مي کند... چون ...

قلب من خانه ي خداست

 ممکن است گاهي بيفتم و بلغزم اما هرگز در سقوط تنها نمي مانم

خداوند هست و مرا بلند مي کند... چون...

قلب من خانه ي خداست

شايد گاهي رنج بکشم اما هرگز در  اين رنج کشيدن تنها نمي مانم

پروردگار مرا از رنجها رها مي کند...چون...

 قلب من خانه ي خداست

خوشحالم، براي اينکه ميدانم هرگز تنها نيستم

 خداوند همواره با من است...چون...

 قلب من خانه ي خداست

حاجتي در دل بي تابم  داشتم...

به دل گفتم: لياقت برآورده شدن خواسته ات را نداري وگرنه از تو حرکت و از خدا برکت و خدا  هم برايت برآورده اش ميکرد.

دل گفت: مگر آنچه را که تابحال  خدا به تو داده است  لياقتش را داشته اي!

و مگر او تابحال در بذل نعمت هاش به لياقت تو نگاه مي کرده است؟!

 و قسم مي خورم که دل راست مي گفت.

ماهیان از تلاطم دریا به خدا شکایت بردند

و چون دریا آرام شد، خود را اسیر تور صیادان یافتند

تلاطم های زندگی حکمتی از خداوند است

از خدا بخواهیم دلمان آرام باشد نه دریای دوروبرمان

خالق من بهشتی دارد نزدیک، زیبا و بزرگ

و دوزخی به گمانم کوچک و بعید

و در پـی دلیلی است کــــه ببخشد مـا را

«دکتر شریعتی»

خدا در لبخندي است که با نگاه مهربان تو جاني دوباره مي گيرد

خـــــــدا در دستي است کـه بـه يـاري مي گيري

خدا آن جـــاست

خــــــــدا را در کـوچـه پـس کـوچـه هاي درويشي

و دور از انـسان هـا جست و جــــــو مکن

خدا آن جا نيست

او در دلــهای ســاده و بـی آلایـش است

در لـبـخنـدي است کـه به لب یتیمی مي نشاني 

در نگاه پـرمهر مـادري است بـه فـرزنـدش

در نـگـاه عــــاشـقـانـه زنـــي اسـت بـه همسرش

 خدا همه جا هست

در قلب هاي پاك و حتي گنه كار

پـروردگـارا؛ مــــرا بـبـخـش

آنقدر که حسرت نداشته هايم را خورده ام

شاکر داشته هايم نبوده ام

از خلق خواستن شــرمندگی است،

اگــر بـرآورده شـود مـنـت اسـت،

اگر برآورده نشود ذلت است.

از خــــــــدا خـواستـن عـــزت اسـت،

اگــــر بـرآورده شـود نـعمت است،

اگر برآورده نشود حکمت است.

خدايا من همانم،

که در خلوت از تو شرم نکردم

و در آشکارا هم رعايت تـو را نـکـردم

منم صـاحب مصيبت ها و ماجراهاي بزرگ

من همانم که به سرور خود جسارت کرده است

من همانم که جـبار آســـمان را نافرماني کرده است

من همانم که زمينه معصيت خــداوند جليل را فراهم کردم

من همانم که تو مهلتم دادي و به خود نيامدم

تو همواره با صبوري ات مهلتم دادي

و با پرده اغماضت گناهـانم را پوشانـدي

و از عقوبـت گناهــــــانم اجتـنـاب مي ورزي

انـگار تو شــــرمسار منی ...

«قسمتي از دعاي ابو حمزه ثمالي»

خداوندا؛

کدام درگه جز درگاهت، شب و روز باز است؟!

کدام مامن جز آغوشت، گشوده بر اهل نياز است؟!

بنواز مــرا؛

بنواز که نيازمند مغفرتم . ببخشاي که مستحق رحمتم .

اگر نيامرزي، کجا روم و اگر نپذيري، دست نياز به کجا برم؟!