فقط خدا

بزرگا؛

مگر مي توان شيريني عشق تو را چشيد و از تو روي گردان شد؟

مگر مي توان لذت همجواري با تو را درک کرد و ميل جاي ديگر داشت؟

لطيفا؛

آيا شود که من نيز دوست تو باشم و به عشق و محبت تو پاک گردم؟

شود که شوق ديدارت بال پروازم را بگشايد و به فراز و نشیب راه دگر نينديشم؟

جميلا؛

توان روي تو ديدن و نعمتي ديگر خواستن؟

توان رضايت تو را داشتن و چشم به ديگري دوختن؟

از تـو مي خـواهم کـه مـرا براي ديدن رويت انتخـاب کني،

اين تن را براي عبادتت، لايق

اين قلب را براي شيداييت، عاشق

اين چشم را براي ديدنت، شايق (مشتاق)

و اين جــان را بـه مقـام قـربت، واصل گــردان

«مناجات المحبين امام سجاد علیه السلام»

 
خــــــــداونـدا؛

سرنوشت مرا خير بنويس

تقديري مبارک

تا هر چه را که تو دير مي خواهي زود نخواهم

و هر چه را که تـو زود مي خواهي دير نخواهم

شکسته قلبي بي کينه دارم و رويي سياه در مقابل تو

کوله بارم سنگين، اما از گنـــاه

و دستانم خـــالي ...

شرمنده ام

توشه ام همين هاست که گويي هيچ نيست

چشمــاني نمنــاک و ملتهب ...

اينست تمام دار و ندارم

پذيرا باش 

 گُناهم بزرگ است،

اما نه به اندازه بزرگي تو

نابخشودني است، اما نه از نظرِ تو که خالق منی

مهربان خدای من؛ رهايم مکن که بي تو هيچ و پوچم

خدايا دستم به آسمانت نمي رسد،

اما تو که دستت بـه زمين مي رسد

بلندم کن

خدای مهربانم؛

آيـا آنکس که خـالصانه و نـالان بـه پیشگاهت بگـرید، مـي بخشـايــي؟

اگر چنین است؛تا سيل ديدگان شرمسارم را به درگاهت عـرضه کنم.

آيا اگر کسي تو را بيش از پيش بخواند بر او در رحمت مي گشايي؟

اگـر چنين است؛تـا هـــر چــه بيش تـر از پيش در دعـــا بکـوشم.

خدای مهربانم؛

حال که دل به تو سپرده ام، ناکــامم نگذار.

می دانم که تو خود از من مشتاق تری

و دست رد به سینه ام نمی زنی

ای مهربان ترین مهربانان

تمام عمر خطا کردم و عـطا کردی

چها ز بنده خود دیدی و چها کردی

هزار مرتبه دیدی که توبه بشکستم

دوباره بـر روی من باب توبه وا کـردی

من از تـو جـانب دوزخ فــرار مـی کـردم

تو لحظه لحظه مرا نزد خود صدا کردی

به جای آنکه من از تو رضا کنم خود را

تو لطف کردی و از خود مرا رضا کردی

تو ناله ی من دلخسته را اثر دادی

تـو حــاجت من آلـوده را روا کـردی

از اینکه اینهمه دل بر تو بسته ام دانم

کـه بـاز در دل هـر جـاییم تو جـا کردی

سرشک دیده و قلب شکسته ام گویند

ز من گـذشتی و از آتـشـم رهــا کـردی

"جناب میثم"

خداوندا ...

تو ميداني که من دلواپس فرداي خود هستم

مبادا گم کــنم راه قشنگ آرزوهــــا را

مبادا گم کنم اهداف زيبــا را

مبادا جا بمانم  از قطار موهبت هايت

خــداونـدا مـرا مگـذار تنهــا، لحـظه اي حـتـي

خداوندا ...

الهی مگوی که چه آورده اید، که            درویشانیم

و مپرس کـه چـه کــرده ایـد، کــه            رسـوایانیم

"خواجه عبدالله انصاری"

بنده ی من؛

ميدانم که گاهی دلت تنگ مي شود همان دلي که جاي من در آن است، آنقدر تنگ ميشود که حتي يادت مي رود من آنجايم.

نگران هيچ چيز نباش، تو مرا داري، هنوز من هستم، هنوز خدايت همان خداست!

اما من نمي خواهم تو همان باشي! تو بايد در هر زمان بهترين باشي.

من همیشه در کنارت هستم، هر وقت گريه مي کني دستان مهربانم چشمانت را مي نوازد.

هرگاه بغضت نگذاشت صدايت را بشنوم، صداي خرد شدن ديوار بين خودم و تو را شنيده ام!

درست است مرا فراموش کرده اي، اما من حتي سر انگشتانت را از ياد نبرده ام!

دلم نمي خواهد غمت را ببينم، مي خواهم همیشه شاد باشی . من شادیت را می خواهم و تو هم مي تواني خشنودي مرا بخواهی.

من گفتم: "وجعلنا نومکم سباتا" (ما خواب را مايه آرامش شما قرار داديم) و من هر شب که مي خوابي روحت را نگاه مي دارم تا تازه شود.

نگران نباش! دستان مهربانم قلبت را مي فشارد . شبها که خوابت نمي برد فکر مي کني تنهايي؟ اما نه، من هم دل به دلت بيدارم!

فقط کافيست خوب گوش بسپاري و بشنوي ندايي که تو را فرا ميخواند به خوب زيستن!

                      از طرف:

                                         پروردگارت

                                                            با عشق!

خدايا تو آنچناني که من مي خواهم

مرا نيز چـنان کن که تو مي خواهي

پـروردگـارا؛ مــــرا بـبـخـش

آنقدر که حسرت نداشته هايم را خورده ام

شاکر داشته هايم نبوده ام

خدايا من همانم،

که در خلوت از تو شرم نکردم

و در آشکارا هم رعايت تـو را نـکـردم

منم صـاحب مصيبت ها و ماجراهاي بزرگ

من همانم که به سرور خود جسارت کرده است

من همانم که جـبار آســـمان را نافرماني کرده است

من همانم که زمينه معصيت خــداوند جليل را فراهم کردم

من همانم که تو مهلتم دادي و به خود نيامدم

تو همواره با صبوري ات مهلتم دادي

و با پرده اغماضت گناهـانم را پوشانـدي

و از عقوبـت گناهــــــانم اجتـنـاب مي ورزي

انـگار تو شــــرمسار منی ...

«قسمتي از دعاي ابو حمزه ثمالي»

خداوندا؛

کدام درگه جز درگاهت، شب و روز باز است؟!

کدام مامن جز آغوشت، گشوده بر اهل نياز است؟!

بنواز مــرا؛

بنواز که نيازمند مغفرتم . ببخشاي که مستحق رحمتم .

اگر نيامرزي، کجا روم و اگر نپذيري، دست نياز به کجا برم؟!

خدایا من در کلبه حقیرانه خود چیزی دارم

که تو در عرش کبریایی خود نداری

من چـون تویی دارم و تو چـون خود نداری

«امام سجاد علیه السلام»

"محمد"

خـــدايا چـگونه تو را بخـــوانم در حـــالي که من، من هستم.

(با اين همه گناه و معصيت)

و چگونه از رحمت تو نااميد شوم در حالي که تو، تو هستي.

(با آن همه لطف و رحـمـت)

«ازمناجاتهاي امام سجاد علیه السلام»

گفتم: خدايا؛ ای مهربان، می خواهم  همنشينم باشی.

گفت: من مونس کسـاني هسـتم که مرا ياد کنند.

گفتم: وای که چه آسان به دست مي آيي!

گفت: پس سـاده از دسـتم مده.

گـمـشــده اي بــودم در زمــيـن

آمده بـودم بخـوانمت ، شـيطان دهـانم را گـرفت

آمده بودم نگـاهت کنم ، دنيـا در مقابـلم ايـسـتاد

اکنون که تو را يافتم رهایم نکن

خدایا عاشـــقان را با غم عشق آشنا کن
ز غم های دگر غیر از غم عشقت رها کن

خداوندا ...

      تو خيلي بزرگی

             و من خيلي کوچـک

                    ولي جالب اينجاســـت

                           تـــو به ايـــن بزرگـــــــــــــي

                                  من کوچک را فراموش نميکني ؛

                                          ولـــــي من به اين کوچـــــکي

                                                 تو را فرامـــــــــــــوش کرده ام
 

 الهــــی؛

من نه آنم که ز فیض نگهت چشم بپوشـــــم

نه تو آنی که گدا را ننوازی به نگاهــــی

در اگر باز نگردد

نروم باز به جــــایی

پشــــــت دیوار نشــــــینم

چو گدا بر ســـــــر راهـــــــــی

کس به غـــــیر از تو نخواهــــــم

چه بخواهــــــــــی چه نخواهــــــــی

باز کن در که جــــــــز این خانه مرا نیست پناهی

گفتم : خدایا از همـــــــه دلگیـــــــرم . گفت : حتــــــی از مــــن ؟

گفتم : خدایا دلم را ربــــــودند . گفت : پیـــش از مــن ؟

گفتم : خدایا چقـــــدر دوری ؟ گفت : تــو یا مـن ؟

گفتم : خدایا تنهاترینم . گفت : پس من ؟

گفتم : خدایا کمک خواستم . گفت : از غیر من .

گفتم : خدایا دوســـتت دارم . گفت : بیــــــش از مـن .

گفتم : خدایا اینــقدر نگــــــو مـــن . گفت : مـــن تـوام تو مــن .
 
 

خدا : بنده ی من نماز شب بخوان و آن یازده رکعته .

بنده : خدایا ! برام مشکله نیمه شب بیدار شم .

خدا : بنده ی من پس فقط  دو رکعت نماز شفع و یک رکعت نماز وتر بخوان .

بنده : خدایا سه رکعتم زیاده .

خدا : بنده ی من فقط یک رکعت نماز وتر بخوان .

بنده : خدایا ! خیلی خستم ! حوصله ندارم .

خدا : بنده ی من قبل از خواب وضو بگیر و رو به آسمان کن و بگو یا الله .

بنده : خدایا ! من در رختخوابم اگه بلند شم خواب از سرم می پره !

خدا : بنده ی من همونجا که دراز کشیدی تیمم کن و بگو یا الله .

بنده : خدایا هوا سرد است ! نمی تونم دستامو از زیر پتو در بیارم .

خدا : بنده ی من در دلت بگو یا الله ما نماز شب برات حساب می کنیم .

بنده اعتنایی نمی کنه و می خوابه.

خدا : ملائکه ی من ! ببینید من با اینکه اینقدر ساده گرفتم اما او خوابید ...

چیزی به اذان صبح نمانده ، او رو بیدار کنین

دلم براش تنگ شده ، خیلی وقته با من حرف نزده .

ملائکه : پروردگارا ! بیدار نمی شه !

خدا : در گوشش بگویید پروردگارت منتظر توست .

ملائکه : خداوندا ! دوباره او را صدا زدیم ، اما بیدار نمی شه .

خدا : الان آفتاب طلوع میکنه ، بنده ی من بیدار شو نماز صبحت قضا میشه .

ملائکه : خداوندا نمی خوای با او قهر کنی؟

خدا : نه ، هرگز ، من هیچوقت با بنده ام  قهر نمی کنم ،

آخه اون جز من کسی رو نداره ... شاید توبه کنه ...

من منتظرش می مونم ... اون بالاخره برمی گرده ...

بنده ی من تو به هنگامی که با من سخن می گویی من آنچنان گوش فرا میدهم

که انگار فقط تو را دارم اما

تو چنان از من غافلی که گویا صدها خدا داری .

پروردگارا ...

کمکم کن ، کمکم کن که بتوانم پنجره ی دلم را رو به حقیقت بگشایم.

خدایا ...

یاریم کن که مرغ خسته دلم را که دیری است دراین قفس زندانی است ، در آسمان آبی عشق تو پرواز دهم.

پروردگارا ...

یاریم کن که شوق پرواز را همیشه در خود زنده نگه دارم.

خدایا ...

توخود می دانی که بدترین درد برای یک انسان دورماندن ازحقیقت خویشتن و رها شدن در گرداب فراموشی و سردرگمی است . پس توای کردگار بی همتا مرا یاری کن که به حقیقت انسان بودن پی ببرم تابتوانم روز به روز به تو که سر چشمه تمام حقایقی نزدیک و نزدیکتر شوم.

خدایا ...

مرا فرصتی ده تا پاک بودن را تجربه کنم و بتوانم حتی برای یک لحظه آنچه باشم که تو می خواهی.

ای آنکه به لطف خویش پاینده تویی

در دامن شب صبح نماینده تویی

کار من بیچاره قوی بسته شده

بگشای خدایا که گشاینده تویی

یارب مکن از لطف پریشان ما را

هر چند که هست جرم و عصیان ما را

ذات تو غنی و ما همه محتاجیم

محتاج به غیر خود مگردان ما را

یارب تو چنان کن که پریشان نشوم

محتاج به بیگانه و خویشان نشوم

بی منت خلق خود مرا روزی ده

تا از در تو بر در ایشان نشوم

نومیدم و از کوی تو با غم نروم

جز شاد و امیدوار و خرم نروم

از درگه همچون تو کریمی هرگز

نومید کسی نرفت و من هم نروم

چون عود نبود چوب بید آوردم

روی سیه و موی سپید آوردم

خود فرمودی که ناامیدی کفر است

فرمان تو بردم و امید آوردم

 
 بارالها"

چه بی حساب می بخشی و چه با حساب تسبیح ات می گویم

           34 مرتبه الله اکبر                

                         33 مرتبه الحمدلله        

                                          33 مرتبه سبحان الله

خواندن تسبحات حضرت زهرا سلام الله علیها بعد از هر نماز ، مستحب است و ثواب آن برابر هزار رکعت نماز (مستحب) می باشد ، شیطان را دور و خدا را خشنود میسازد و انسان را وارد بهشت می کند ، بعد از خواندن این تسبیحات اگر استغفار کنی جمیع گناهانت آمرزیده مى‏شود ، باعث سنگینی اعمال نیک و نجات یافتن از شقاوت و بدبختی و ... می شود .

 اگر درد داری دوا می کنم
بیا حاجتت را روا می کنم

تو از من گریزانی و باز من
تو را بنده ی خود صدا می کنم

اگر چه ز کار تو ناراضی ام
تو را باز از خود رضا می کنم

تو با من قهر و من آشتی
تو کردی خطا من عطا می کنم

تو را خواندم اکنون که باز آمدی
کجا دست خالی رها می کنم

به کارت زدی بس گره های کور
مخور غم من از لطف وا می کنم

تو از من جدا گشته ای ورنه من
کجا از تو خود را جدا می کنم

تو مستوجب آتش دوزخی
من از اشک چشم ات حیا می کنم

ز آلودگی تا که پاکت کنم
تو را عاشق کربلا می کنم

به یک یا حسین و به یک قطره اشک
تو را پاک از هر خطا می کنم

جواب تو را گر نگویم جفاست
کجا من به عبدم جفا می کنم
 

  بخدا گفتم: بیا جهان رو قسمت کنیم ،

 آسمون واسه من ، ابراش مال تو ،

 دریا مال من ، موجش مال تو ،

ماه مال من ، خورشید مال تو ...

خدا خندید و گفت : بندگی کن ،

همه دنیا مال تو ... من هم مال تو ...