فقط خدا

خدايا دستم به آسمانت نمي رسد،

اما تو که دستت بـه زمين مي رسد

بلندم کن

پروردگار بخشنده و مهربان بسيار به ما نزديك است، ولى ما از او دوريم . نبايد او را در بيابانها، قله كوهها يا در فراز آسمان جستجو كنيم، او هر جايى كه انسان باشد حاضر است، او قائم، قيّوم و حىّ‏ است، مى‏شنود و مى‏بيند . همانگونه كه در قرآن هم آمده: "نترسيد من با شما هستم، مى‏شنوم و مى‏بينم."

در واقع ما هستيم كه از او دور افتاده‏ايم، خداوند مى‏فرمايد: "و چون بندگان من از دورى و نزديكى من از تو مى‏پرسند، بدانند كه‏ من به آنها نزديك خواهم بود . هر كه مرا خواند دعاى او را اجابت كنم ‏. پس بايد دعوت مرا بپذيرند و به من بگروند، باشد تا به سعادت راه‏يابند."

ما انسانها بخاطر حجابهايى كه بين خود و خدا ايجاد كرده‏ايم، از او دور افتاده‏ايم . آفتاب هر روز بر پهنه شرق و غرب مى ‏تابد، و لكن درِ اتاق ‏اگر بسته باشد و اگر پرده‏اى بر روزنه‏ هاى موجود در و ديوار آويخته شده‏ باشد نفوذ نور را غير ممكن و افراد داخل اتاق را از نور محروم ‏مى‏سازد.

همين گونه است رابطه ما با خداوند متعال، ما هستيم كه از او دور افتاده ‏ايم زيرا پوشيده از حجابهاى دنيوى هستيم . دنيا بزرگترين ‏پرده و حجاب بين انسان و پروردگارش مى‏باشد، همانگونه كه پيامبراكرم‏ صلى الله عليه وآله مى‏فرمايند: "محبّت دنيا رأس هر خطائى است."

بدتر و زشت ‏تر از آن خودخواهى انسان است، كه فرد خود را در آن‏ حبس كرده است و تا وقتى كه از اين زندان رهايى نيابد به حقيقت ‏نمى‏رسد.

و به همين خاطر است كه در دعاى ابوحمزه ثمالى مى‏خوانيم: "بدان كه تو براى اميدواران موضع اجابت هستى، و براى غم ‏داران‏ در كمينگاه يارى رساندن هستى... و همانا رونده بسوى تو به تو نزديك است، و تو از خلق خود پنهان نيستى، مگر اينكه اعمالشان‏ حجابى براى آنها باشد..."

برکت پروردگار مثل بارونه

اگر خيس نمي شیم،

باید جامون رو عوض کنیم

خدای مهربانم؛

آيـا آنکس که خـالصانه و نـالان بـه پیشگاهت بگـرید، مـي بخشـايــي؟

اگر چنین است؛تا سيل ديدگان شرمسارم را به درگاهت عـرضه کنم.

آيا اگر کسي تو را بيش از پيش بخواند بر او در رحمت مي گشايي؟

اگـر چنين است؛تـا هـــر چــه بيش تـر از پيش در دعـــا بکـوشم.

خدای مهربانم؛

حال که دل به تو سپرده ام، ناکــامم نگذار.

می دانم که تو خود از من مشتاق تری

و دست رد به سینه ام نمی زنی

ای مهربان ترین مهربانان

ترجيح مي دهم با کفشهايم در خيابان راه بروم و به خدا فکر کنم

تا آنکه در مسجد بنشينم

و بـه کفشهايم فکـر کنم!

دکتر شريعتي

تمام عمر خطا کردم و عـطا کردی

چها ز بنده خود دیدی و چها کردی

هزار مرتبه دیدی که توبه بشکستم

دوباره بـر روی من باب توبه وا کـردی

من از تـو جـانب دوزخ فــرار مـی کـردم

تو لحظه لحظه مرا نزد خود صدا کردی

به جای آنکه من از تو رضا کنم خود را

تو لطف کردی و از خود مرا رضا کردی

تو ناله ی من دلخسته را اثر دادی

تـو حــاجت من آلـوده را روا کـردی

از اینکه اینهمه دل بر تو بسته ام دانم

کـه بـاز در دل هـر جـاییم تو جـا کردی

سرشک دیده و قلب شکسته ام گویند

ز من گـذشتی و از آتـشـم رهــا کـردی

"جناب میثم"

"مَنْ تَوَكَّلَ عَلَى اللّه لايُغْلَبُ وَمَنِ اعْتَصَمَ بِاللّه لايُهْزَمُ"

هر كس به خدا توكل كند، مغلوب نشود

و هر كس به خدا توسل جويد، شكست نخورد

«امام باقر عليه السلام»

بياييد کمتر خطوط قلبمان را اشغال کنيم

شايد خـدا پشت خـط بـاشد

لوکاس راهب به همراه شاگردش از دهي ميگذشت . پيرمردي از او پرسيد: اي قديس، چگونه به خدا برسم؟

لوکاس پاسخ داد: خوش بگذران و با شادي ات خدا را نيايش کن . و به راه خود ادامه دادند . کمي بعد به مرد جواني برخوردند . مرد جوان پرسيد: چه کنم تا به خدا برسم؟

لوکاس گفت: زياد خوش گذراني نکن . وقتي جوان رفت، شاگرد از استاد پرسيد: بالاخره معلوم نشد که بايد خوش بگذرانيم يا نه!

لوکاس پاسخ داد: سير و سلوک روحاني مثل گذشتن از يک پل بدون نرده است که روي يک دره کشيده شده باشد . اگر کسي بيش از حد به سمت راست کشيده شده باشد مي گويم به طرف چپ برود و اگر بيش از حد به طرف چپ گرايش داشته باشد، مي گويم به سمت راست برود . اين باعث مي شود از راه منحرف نشويم و در دره سقوط نکنيم.

خداوندا ...

تو ميداني که من دلواپس فرداي خود هستم

مبادا گم کــنم راه قشنگ آرزوهــــا را

مبادا گم کنم اهداف زيبــا را

مبادا جا بمانم  از قطار موهبت هايت

خــداونـدا مـرا مگـذار تنهــا، لحـظه اي حـتـي

خداوندا ...